در شهر لینکوپینگ یک ترن، 67 اتوبوس و 80 تاکسی صرفٌ با بیوگاز که یک سوخت متفاوت است کار میکنند که از روده های گاو و سایر بخشهای بدن گاو که دور ریز کشتارگاهها میباشد به دست می آیند.گازوئیل بیوگازها نسبت به سوختهای فسیلی مانند بنزین و گازوئیل، مواد آلاینده به مراتب کمتری ایجاد می کنند و این مواد آلاینده را می توان با آلاینده گی کودهای انسانی و حیوانی مقایسه کرد. برای تبدیل گاو به متان ، روده و سایر ارگانهای بدون استفاده را تکه تکه کرده در دمای 70 درجه ی سانتیگراد برای مدت یک ساعت پاستوریزه کرده و آن را داخل یک هضم کننده بدون اکسیژن و عایق شده قرار می دهند.این مخلوط برای 30 الی 180 روز بطور پیوسته هم زده می شود و در دمای 35 درجه ی سانتیگراد به تدریج توسط باکتریها هضم می گردد. عمل چرخش متان را از اصطلاحاٌ لجن آلی یا ارگانیک جدا کرده و حرارت باعث زنده ماندن و توسعه پذیر بودن باکتریها میشود.بیوگاز از طریق شبکه ی لوله به ایستگاههای سوخت رسانی درون شهری منتقل شده و آنپه از این فعل و انفعال شیمیایی به دست می آید تبدیل به کود شود. فعلاٌ سرمایه ای برای توسعه ی اتو مبیلهایی که با بیوگاز کار می کنند، آنهم در سطح گسترده موجود نمی باشد.
در کشور ما نیز بیش از یک دهه است که فعالیت پارکهای علم و فناوری آغاز شده ، اما تاکنون فرهنگ سازی و حرکت به سمت ایجاد زیر ساخت های تحقق این پارکها بطور مطلوب صورت نگرفته است.
منابع : ماهنامه ى نوآور